Ήταν εκεί γύρω στις 8 το απόγευμα, που το θέατρο άρχισε να γεμίζει. Πραγματικά, μας φάνηκε απίστευτο, πώς μέσα σε μία ώρα, όλοι είχαν καθήσει στις θέσεις τους, χωρίς προβλήματα και χωρίς καθυστέρηση. Και αυτό το λέμε γιατί η συναυλία ήταν sold out, που σημαίνει οτι ο κόσμος ήταν πολύς. Σε απλά ελληνικά, δεν έπεφτε καρφίτσα, κάτι το οποίο χαροποίησε ιδιαίτερα και την καλλιτέχνιδα.
Η σκηνή, επιβλητική, οπως ταιριάζει να μιλάμε για τη σκηνή του Ηρωδείου, αλλά και φιλόξενη συνάμα, για να αγκαλιάσει τους 14 μουσικούς, που ήρθαν απο μακρινές χώρες και μας έδωσαν όμορφο και καθαρό ήχο, τις δύο καταπληκτικές δεύτερες φωνές (φωνητικά) και φυσικά την αγαπημένη στο κοινό Μόνικα. Με έναν τεράστιο καθρέπτη στα πόδια τους, να αντανακλά η εικόνα των γυαλιστερών οργάνων και φυσικά τα καταπληκτικά φώτα, που μας έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση, αφού σε κάθε κομμάτι, στριφογύριζαν με διαφορετικό τρόπο και χρώματα. Οι εικόνες ίσως μπορέσουν να περιγράψουν αυτό που εννοώ.
Τα κομμάτια που ερμήνευσε πολλά, δικά της και μη. Το πάντρεμα των εγχόρδων και πνευστών, με τα ντραμς και την ηλεκτρική κιθάρα, μοναδικό. Το χειροκρότημα, τόσο ζεστό, που και η ίδια δεν πίστευε σε αυτό που έβλεπε και άκουγε. Υπερκινητική και ταλαντούχα, έκανε το κοινό να της μιλά και να της φωνάζει πόσο την αγαπά. Τρέχοντας κατέβηκε απο τη σκηνή και έφτασε επάνω στις κερκίδες για να διαπιστώσει και μόνη της, την όμορφη εικόνα που βλέπαμε εμείς το κοινό. Τραγούδησε ακόμη και χωρίς μικρόφωνο, με τέτοιο ενθουσιασμό, που πολλοί θα ζήλευαν! Τέτοια επικοινωνία, μεταξύ καλλιτέχνη και κοινού, σπάνια έχουμε δεί σε συναυλίες τέτοιου βεληνεκούς.
Το σίγουρο είναι πως η Μόνικα, μας έδωσε φτερά, όπως ήταν και ο τίτλος της βραδιάς και φυσικά την ευχή της για να περάσουμε το υπόλοιπο του καλοκαιριού, μοναδικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου