Πόσες και πόσες φορές έρχονται στο μυαλό μας, τα παιχνίδια που κάναμε όταν ήμασταν μικροί και νοσταλγούμε εκείνες τις εποχές της ξεγνοιασιάς και της αθωότητας. Πολλοί θα συμφωνήσουν βλέποντας τα σημερινά παιχνίδια, το πόσο έχουν αλλάξει οι συνήθειες των μικρών παιδιών και τα γούστα τους, με εκείνα από τα δικά μας. Πόσο πιο αθώα φαίνονται εκείνα τα παιχνίδια της εποχής που δεν περιέχουν την σύγχρονη τεχνολογία, αλλά τη δύναμη της ανακάλυψης, της φαντασίας, της δημιουργικότητας με πολύ απλά πράγματα και με μοναδικά ερεθίσματα το σχήμα και το χρώμα πολλές φορές, αναλόγως την κάθε παιδική ηλικία.
Τα ομαδικά παιχνίδια, όπως το κρυφτό, η μακριά γαϊδούρα, το σχοινάκι, τα μήλα, το κουκλοθέατρο, οι βόλοι μπίλιες, η μπάλα στους δρόμους, το θέατρο που παίζαμε ως μικρά κορίτσια, ντυμένες με γυναικεία ρούχα και τακούνια, η συλλογή διαφόρων καρτών και αυτοκόλλητων, είναι κάποια από τα παιχνίδια των παιδικών μας αναμνήσεων που πολύ φοβάμαι ότι έχουν αντικατασταθεί ανεπιστρεπτί με τις σύγχρονες κονσόλες βιντεοπαιχνιδιών.
Όμως θα ήθελα να θυμηθούμε τα παιχνίδια που είχαμε και παίζαμε στο σπίτι μόνοι μας, ή με τα αδέρφια μας και τους γονείς μας καμιά φορά ή και με τους φίλους μας, όταν ερχόντουσαν τότε πολύ συχνά στο σπίτι.
Ευγενία Στεφανή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου